Działalność Piotra Tatarinowicza w Domaczewie (1927-1932)

Ksiądz Piotr Tatarynowicz stał się proboszczem w Domaczewie w roku 1927. Praca w Domaczewie nie okazała się aż tak łatwą. Za półroku przed przyjazdem ks. Tatarynowicza wierni wygnali swego poprzedniego ksiądza. Przyczyny takiego ich zachowanie nie są nadal wiadome. Przez 5 lat sytuacja zupełnie się zmieniła. W pierwsze lata w kościele ks. Piotr zrobił trzy nowych ołtarza oraz dom ksiądza – plebanię. Najwiarygodniej, domem ksądza był budynek z prawej strony od wejścia do dworu kościelnego, właścicielem którego obecnie jest dom-internat. Odrazu został wybudowany i Katolicki dom narodowy (coś w rodzaju klubu), który zgorzeł przez 2 lata. Na tym miejscu zostało wybudowane nowe pomieszczenie (możliwie, które obecnie jest podstawą obecnego Domu Kultury, i które przeżyłó kilka przekształceń; o tym również świadczą i niektóre elementy architektury Domu Kultury, typowe dla sakralnego stylu katolickiego).

W tym domu narodowym mieszkańcy mieli możliwość powitać Prezydenta tychczasowego państwa oraz miejskiego hierarchę kościelnego Biskupa Zygmunta Łozińskiego, który podczas wizytów oświęcił i nowe ołtarze, oraz Dom narodowy. Wpólnota katolicka, w swoją kolej, dzięki Piotrowi była na tyle dobrze zorganizowaną, że dostarczała pomóc materialną innym akcjom katolickim na Białorusi.

Podczas pracy w Domaczewie ks. Piotr zajmował się działalnością puiblicystyczną i literacką, a także skierował jednego z miejscowych chłopaków pod nazwiskiem Gumieniuk do Jezuitów w Chełmie. Dalszych wiadomości o nim nadal nie mamy. Nazwisko w dokumentach zostało napisane przez 20 lat od ręki, dlatego wiarygodność jego jest wątpliwa. Możliwie, Gumieniuk, albo coś podobnego rodzaju.

Znanym faktem również jest białoruskość ks. Piotra, który często rozmawiał w świątyni mianowicie w dialekcie miejscowym, a nie w języku polskim.

Kolejnym znaczącym elementem tego czasu jest unikatowy krzyż-pomnik, poświęcony powstaniu 1863 roku, który został pobudowany we dworze przy kościele, który tam i znajduje się obecnie. Unikatowość jego polega na tym, że to jest, pewnie, jedyny pomnik podobnego rodzaju na całej Brzeszczyźnie.

W taki sposób, Domaczewo może być dumne z tego, że tu pracował na korzyść miasteczka oraz udekorował go taki człowiek, który jednocześnie był i białoruskim działaczem religijnym, i tłumaczem oraz wydawcą czasopism, kierownik białoruskiego radia w Rzymie oraz szczery patriota Piotr Tatarynowicz.

Życie i działalność ks. Piotra Tatarynowicza

Piotr Tatarynowicz się urodził w roku 1896 blisko miasta Słuck. Po ukończeniu seminarium katolickiego pracował w parafiach w Pińsku, Nowogrudku, Baranowiczach, Domaczewie (w latach 1927 – 1932), Stolinie i innych. Już w te czasy się zaczynała jego diałalność literacka. Spod jego pióra wychodzą artykuły do czasopismów oraz niewielkie książki na temat religijny.

Podczas wojny tatarynowicz przebywał wWarszawie, skąd trafił do Rzymu, gdzie po kilku latach studiów nabył tytuł doktora habilitowanego w teologii za pracę o św. Cyryłowi Turowskim.

W Rzymie Piotr Tatarynowicz stanowi się założycielem oraz kierownikiem dwuch inicjatyw: białoruskiego czasopisma „Ogień Najświętszy” oraz białoruskiego oddziału radia Watykan. Od tego czasu każdy Białorusin-katolik zna jego imię oraz głos. Przez niemal 25 lat pracy w Rzymie Tatarynowicz wydał 120 edycji swego czasopisma oraz przygotował niezliczoną ilość materiałó dla radia. Na tym się nie spyniał. Widząc katastroficzny brak literatury biłóruskojęzycznej zaczyna tłumaczyć na język białoruski Biblię oraz niektóre inne książki. W jego przełożeniu zobaczył świat nie tylko Nowy Testament, lecz i niedawnie przedrukowana na Białorusi znana na cały świat książka Henryka Sienkiewicza „Gdzie idziesz” ("Quo Vadis?").

Za szczerą pracę na korzyść Białorusinów-katolików w roku 1961 zdobył tytuł Prolata jego Świętości, a zarówno opiekę na Białorusinami katolikami obrzędu łacińskiego, którzy zostali porozrzuceni na całym świecie.

Zmarł Piotr Tatarynowicz w niedzielę 3 września 1978 roku. Został pochowany na rzymskim cmentarzu Cimitero Montebello.

(с) Autor: Aleksandr Awdiejuk
Tłumaczenie: W. Dacyka

Zdjęcia: Prokopiuk Iwan, Antoni Chorąży
Data publikacji: 2008 rok

 

Artykuł dostępny jest także w innych językach:   RU

Dodatkowe informacje:

→   Wspomnienia ks. Piotra o przebywaniu w Domaczewie

→   Bardziej pełna biografia ks. Piotra autorstwa Biskupa Czesława Sipowicza

Podczas wykorzystania obiwiązkowo podawajcie autora oraz tę stronę internetową. Wykorzystanie w innych celach pozwala się tylko oraz wyłącznie ze zgody autora.

Jeżeli posiadasz informacje na temat Domaczewa lub masz pytania, czekamy na Twoje listy pod adresem:

ivan7710@mail.ru

Do głównej

W razie wykorzystania materiałów tej strony internetowej, obowiązkowo ma być zsyłka do niej

                                                     Opracowanie oraz dyzajn strony internetowej: © www.domachevo.com  Prokopiuk Iwan (2006-2024)