Wspomnienia ks. P. Tatarynowicza o życiu w Domaczewie

(materiały z archiwów)

"język autorski, przełożony z liter łacińskich"
 

Podczas pracy w Baranowiczach ks. Piotr został oskarżony w zbyt dużej białoruskości.

Ks. Biskup Łaziński przyznał moją newinność, ponieważ widział, jak do mojej białoruskości przylepiała się młodzież oraz społeczeństwo, jednak dla świętego spokoju polecił się poddać oraz wysłał do dalekiej mazurskiej wsi /1926 rok/. Przez rok, jednak ponownie powrócił mnie do Białorusi, zdając mnie swobodne przez 6 miesięcy probostwo w Domaczewie, Brzeskiego dziekanatu, ubogie oraz dostatecznie trudne dla administrowania, skąd parafianie przegnali mego poprzednika (w ataku gniewa „ostendit eis tergam suum. Inde ira!”). Dzięki łasce Boskiej oraz za naprawdę wspaniałą pomocą św. Antoniego, patrona tej parafii, zdążyłem przez 5 lat (1927 – 1932) trudną pracą, która poderwała moe zdrowie, przekształcić moich ulubionych “złoczyńców” do pracowitych oraz szczerych katolików, na których zawistnie poglądali sąsiedzi – ambitni protestanci oraz zradykalizowani schizmatycy. Odnowiwszy kościół (trzech nowych autorów) i plebanię, skromna nasza mniejszość konfesyjna, potrafiła skoncentrować życie kulturalne tej miejscowości, prowadząc budowę pięknego Katolickiego Domu ludowego, który rozwiązał tamte fatalne trudności lokalne. Kiedy, przez 2 lata tem Dom się spalił, na jego miejscu w krótkim terminie powstał nowy, jeszcze większy oraz lepszy, natomiast miasteczko mogło „magna cum pompa“ przyjmować wizytę do Prowincji Presydenta Państwa, a później Ks. Biskupa Łazińskiego.

Od pracy mojej w Domaczewie Biskup często odrywał mnie dla pomocy misyjnej w tym miejscowościach, gdzie niski autorytet nie oraz chwackość parochów neofitów nie mogły dać rady. W taki sposób, naprzykład, zostały podniesione na nogo w sposób ideiny i materialny parafia Dalatyckana Nowogrudczyźnie. Ze składek, lotek, z pożyczek ode mnie parafii łacińskiej, został odnowiony kościół i beneficjum, młodzież sotała idejnie wykształcona (czterech studiowali teolgię w Lillu). Wzór tamtej pracy daje czasopismo unijne „Do połączenia” №192.?, w którym stale pracowałem. W ogóle, razem z pracą pasterską, w miarę swoich umiejętności oraz możliwości prowadziłem pracę publicystyczną i propagandową unii oraz literacką, na stale pracując w Białoruskim wydawnictwie Katolickim, „Myśli Chsześćjańskiej” oraz w innych. Niestety, nie wszystkie moje pracy zostały nadrukowane.

Lecz największą łaską Boską oraz nagrodą za prace w miejscowości Domaczewskiej, będzie, chyba, ten uzdolniony chłopiec, jakiego zdążyłem posłać do Kolegium Jezuickiego w Chełmie, który obecnie już, pewnie, jest ksiądzem (Gmieniuk). [...] W roku 1932 Jego Eminencja Ks. Biskup Bukraba zabrał mnie z Domaczewa do Stolina.”

Odcinek z autobiografii ks. Piotra Tatarynowicza od roku 1946. Wersja oryginalna się znajduje w Archiwum Białoruskiej bilioteki F. Skoryny w Londynie. Opracowanie techniczne – Aleksander Awdziejuk.

 

(с) Autor: Aleksandr Awdiejuk
Przełożył: Wiktor Dacyk

Data publikacji: 2008 rok

 

Artykuł dostępny jest także w innych językach:   BE

Podczas wykorzystania obiwiązkowo podawajcie autora oraz tę stronę internetową. Wykorzystanie w innych celach pozwala się tylko oraz wyłącznie ze zgody autora.

Jeżeli posiadasz informacje na temat Domaczewa lub masz pytania, czekamy na Twoje listy pod adresem:

ivan7710@mail.ru

Do głównej

W razie wykorzystania materiałów tej strony internetowej, obowiązkowo ma być zsyłka do niej

                                                     Opracowanie oraz dyzajn strony internetowej: © www.domachevo.com  Prokopiuk Iwan (2006-2024)